Φτιάχνω Pinata. Ήρθε η νεραϊδονονά στο πάρτυ μας!

Η νεραϊδονονά της Σταχτοπούτας

μας επισκέφτηκε στα τρίτα γενέθλια της Στεφανίας μου,

για να κεράσει τα παιδάκια

Το πάρτυ είχε θέμα την Σταχτοπούτα

http://evitathess.blogspot.gr/2012/05/blog-post.html

Δεν είχε τύχει να βρεθώ σε πάρτυ

με pinata παλιότερα

Την ιδέα μου την δώσανε πολλές γειτόνισσες από εδώ μέσα

και ήρθε η ώρα να την εφαρμόσω.

Η πρώτη συμβουλή που πήρα ήταν 

να μην παιδευτώ πολύ για την εμφάνιση,

για να μην στεναχωρηθώ όταν θα την χαλάσουν.

Και η δεύτερη ήταν να μην την κάνω πολύ γερή, 

εαν πρόκειται για παιδικό πάρτι, ώστε το τέλος να αναγκαστώ να την σπάσω εγώ...

Εκμεταλλεύτηκα την αγαπημένη μου τεχνική του χαρτοπολτού.

Φούσκωσα λοιπόν δύο μπαλόνια

τα ένωσα με χαρτοταινία

Ετοίμασα αλευρόκολλα

(με το μάτι οι δοσολογίες)

έκοψα λωρίδες από εφημερίδες

τις βουτούσα μια μια μέσα στην κόλλα

και τις κολλούσα στα μπαλόνια.

Εκανα τρείς στρώσεις.

Άφηνα την κάθε μια να στεγνώσει για μια μέρα και την επόμενη έστρωνα την άλλη,
προσέχοντας την επόμενη στρώση να την στρώνω κόντρα στην προηγούμενη

όταν στέγνωσε

και άρχισα να την ντύνω

της φόρεσα φούστα από φουξ γκοφρέ χαρτί

Σάρπα από ροζ γκοφρέ

της φόρεσα χάρτινο καπέλο
της έδωσα να κρατάει και το μαγικό ραβδάκι της

και αντί να ζωγραφίσω το πρόσωπο,
εκτύπωσα μια φωτογραφία της και της  την κόλλησα.

Στόλισα λίγο παραπάνω τι καπέλο με κορδέλες
και γιρλάντα.

την επόμενη μέρα
την έκοψα στα δυο την κοιλιά της
και την γέμισα με
 διάφορες καραμέλες
γλειφιτζούρια
γκοφρέτες
και άφθονο κομφετι!!!

και είναι έτοιμη!

Ταν ταν!

κάποια στιγμή,
 εκεόι που το πάρτυ ήτα στα φόρτε του
ενώ γινότανε το έλα να δείς στην αυλή
άρχισε να κατεβαίνει σιγά σιγά απο το πάνω μπαλκόνι!

(σκέφτηκα το σκοινί να το κρατάει κάποιος
για να ελέγχει το ύψος της, ώστε να μπορούν να φτάνουν
και τα μικρά και τα μεγάλα, τον ρόλο αυτό, τον ανέλαβε ευχαρίστως, ο νονός)

Τα παιδάκια που βρισκόταν στο πάρτυ
ενώ, νομίζω, κανένα δεν ήξερε τι είναι η Pinata
αμέσως μπήκαν στο νόημα!

ο σύνθημα το έδωσε η Στεφανία!

Ο κανόνας ήταν μόνο τρεις προσπάθειες ο καθένας.
Πολύ γέλιο.

Βέβαια όποιος χτυπούσε καθόταν από κάτω και περίμενε

και εγώ συνέχεια τα έδιωχνα για να μην χτυπήσουν

Προσπαθούσα να δώσω προτεραιότητα στα μικρότερα
και ευχόμουνα να αντέξει για όλους.

Και πράγματι άντεξε για όλους!
Το τελευταίο και τελειωτικό χτύπημα
το έδωσε το μεγαλύτερο αγοράκι της παρέας  μας
(στον οποίον μάλιστα έκανα απο την αρχή νόημα να μην βιάζετε,
αφού εκείνος τελικά θα τα καταφέρει...και ευχόμουνα να έχω δίκιο)

Και όταν τελικά έσπασε
ολα ξεχύθηκαν να μαζεύουν τα καλούδια...
βέβαια κάνανε ένα λάθος...
νομίζανε ότι κέρδιζε όποιος μάζευε τα πιο πολλά...χα χα χα
και τα πιο ντροπαλά μείνανε με άδεια τα χέρια....
ήταν όμως ευγενικά παιδάκια και μετά τα μοιραστήκανε όλοι μαζί.

Η Στεφανία βέβαια είχε βάλει κάτι άλλο στο μυαλό της:
να μαζεύει τα κομφετί και τις σερπαντίνες από κάτω.....

η ιδέα ήταν πολύ καλή
χαίρομαι πολύ που το έφτιαξα

Σας το συντείνω!!!!

και να θυμάστε
δεν έχει σημασία το πόσο όμορφη θα είναι
ας έχει ότι σχήμα θέλει...
κανείς δεν το κοιτάει...
πιστέψτε με!

ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ!!